Tenis ziemny

Tenis ziemny rozgrywany jest na boiskach nazywanych kortami tenisowymi. Gra polega na przebijaniu rakietą tenisową specjalnej piłki przez siatkę ze swojego pola na pole rywala. Zawody mogą być rozgrywane indywidualnie (tzw. singel) lub w parach (tzw. debel, w przypadku obu płci tzw. mikst). Tenis uwzględniany był jako dyscyplina olimpijska w latach 1986-1924. Później zrezygnowano z niego, jednak ostatecznie został przywrócony do programu tej ważnej imprezy w roku 1988.

Mecz tenisa ziemnego

Każdy mecz tenisowy składa się z setów podzielonych na gemy, w których kluczowe znaczenie mają punkty. W większości tenisowych rozgrywek mecz kończy się po wygraniu przez danego zawodnika dwóch setów. W niektórych przypadkach jednak gra trwa do momentu, w którym któryś z zawodników wygra trzy sety. Sytuacja taka następuje między innymi w meczach wielkoszlemowych czy podczas finału igrzysk olimpijskich.

Technicznie

Rakieta tenisowa składa się z rączki oraz owalnej ramy. Powierzchnia, którą odbija się piłkę, to specjalny splot strun. Maksymalna dopuszczalna długość ramy wynosi 73,7 cm, a szerokość 31,7 cm. Początkowo zawodnicy używali produktów wykonanych z drewna, a dziś producenci wykorzystują nowoczesne tworzywa syntetyczne, wytrzymałe na intensywne obciążenia. Piłka tenisowa powstaje z dwóch równych połówek wulkanizowanego kauczuku. Element ten pokrywany jest filcem i sztucznym włóknem. Najczęściej na kortach możemy zobaczyć piłki w kolorze żółtym, jednak przepisy pozwalają też na grę białymi piłkami.

Zwycięzcy na ostatnich Igrzyskach

Mężczyźni

singel Andy Murray – Wielka Brytania

debel Marc López i Rafael Nadal – Hiszpania

Kobiety

singel Mónica Puig – Portoryko

debel Jekatierina Makarowa i Jelena Wiesnina – Rosja

Gra mieszana

Bethanie Mattek-Sands i Jack Sock – Stany Zjednoczone